DOWNLODလုပ္​ရန္​

မင္းသိခၤ စာအုပ္မ်ားစုစည္းမႈ ( ၉၁ ) အုပ္

မင္းသိခၤ စာအုပ္မ်ားစုစည္းမႈ

၁။မီးခဲေမာင္ေမာင္ အနတၱဆရာျမ(ရုပ္ျပ)
download

၂။ပတၱျမားမိုး
download

" ၃။ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ဓါးႏွစ္လက္
(ရုပ္ျပ)
download

၄။ေျပာထံုးျဖစ္ေအာင္ ငနက္ေခါင္ ( ပထမတြဲ )
( 15 . 5 MB ) စာမ်က္ႏွာ - ၂၃၅
download

၅။ေျပာထံုးျဖစ္ေအာင္ ငနက္ေခါင္ ( ဒုတိယတြဲ )
( 14 . 57 MB ) စာမ်က္ႏွာ - ၂၁၉
download

၆။ကြၽန္ေတာ္ၾကားဖူးသလိုေျပာဆိုပါမည္
download

၇။ဂ်စ္ပစီေဟာကိန္း
download

၈။စေနေမာင္ေမာင္ပါ၀င္သည့္မဟူရာ
download

၉။စေနေမာင္ေမာင္ႏွင့္ေျမလွ်ိဳးမိုးပ်ံဂိုဏ္း
downlaod

၁၀။ဆရာသခင္ႏွင့္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
download

၁၁။ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ျမိဳင္မဟာ မမေလး
download

၁၂။ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ပိတုန္းသုံးေကာင္
download

၁၃။ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ပ်ားစြဲေသာမုတ္ဆိတ္ (၁)
download

၁၄။ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ပ်ားစြဲေသာမုတ္ဆိတ္ (၂)
downlaod

၁၅။ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ၿမိဳင္ရာဇာတာေတ
download

Vendetta by Marie Corelli
downlaod

၁၆။ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ဘုမၼာဝတီအရႈပ္ေတာ္ပုံ
download

၁၇။ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္မမင္းျဖဴမွန္မွန္ေျပာ
download

၁၈။ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင္႔တစ္ပြဲစားဦးေႏွာအပါအ၀င္ ၀တၳဳတိုမ်ား
downlaod

၁၉။တူေသာ၀တၳဳတိုမ်ား
download

၂၀။တားေရာ့ေဟာနည္း
( 1 . 5 MB ) စာမ်က္ႏွာ - ၁၃၉
download

၂၁။ပက္ထရစ္ ေရႊေဂါင္း
download

၂၂။ပါပလူမ်ိဳး ကိုးဆယ့္ကိုး
download

၂၃။ပုဏၰားဘကြန္း (၁)
download

၂၄။ပုဏၰားဘကြန္း (၂)
download

၂၅။ဖိုးသူေတာ္ႀကီးႏွင့္ကြၽႏ္ုပ္
download

၂၆။ၿမိဳင္ေဟဝန္
download

၂၇။ဘဝအသေခၤ်
download

၂၈။ဘဝ ဝကၤပါ
download

၂၉။ဘာဘာ ဘာမွ မသိဘူး
dwonload

၃၀။ဘ၀၏ စာမ်က္ႏွာ အပိုင္းအစမ်ား
download

၃၁။ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ ဘမ်ိဳးဘိုးတူဘယ္သန္ဘမွန္(၁)
download

၃၂။ ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ ဘမ်ိဳးဘိုးတူဘယ္သန္ဘမွန္ (၂)
download

၃၃။မင္းနန္သူႏွင့္ဂမၻီရေလာက၀တၳဳတိုမ်ား³
download

၃၄။မေနာမယျမသက္လယ္
download

၃၅။မဲေခါင္ေက်ာ္စြာ
download

၃၆။ယၾတာမ်ား
download

၃၇။မသြားမီက ေရာက္ႏွင့္သည္
download

၃၈။ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ မိုးေပၚမွာၾကယ္တစ္လုံး
download

၃၉။ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ ေသေသာသူသုႆန္သို႔သြားသည္
download

၄၀။မဟာၿမိဳင္ခရီးသည္ (၁)
download

၄၁။မဟာၿမိဳင္ ခရီးသည္ (၂)
download

၄၂။မင္းေမးတိုင္း ငါကေျဖရမွာလား
download

၄၃။မာဃ၀ါဇိတ္
download

၄၄။မာလိန္မႉးထူးစိန္(႐ုပ္ျပ)
download

၄၅။မိန္းမလွကြၽန္းအပါအဝင္ဝတၳဳတိုမ်ား
download

၄၆။မိုက္ခဲေက်ာက္ပြင့္(႐ုပ္ျပ)
download

၄၇။မိုးနဲ ့ေျမ
download

၄၈။မိုးေဒဝါ
download

၄၉။မိုးႏွင့္ အတူ
download

 ၅၀။မီးအိမ္လက္ဆြဲခရီးသည္(ရုပ္ျပ)
dwonlaod

၅၁။မုတ္ဆိတ္ျဖဴၾကီးအေၾကာင္းေျပာျပျခင္း ႏွင့္ ဝတၳဳတိုမ်ား
download

၅၂။မေနာမယကိုပီတာ
dowload

၅၃။မေနာမယထမင္းဝိုင္း(၁)
download

၅၄။မေနာမယထမင္းဝိုင္း(၂)
download

၅၅။"မ" တတ္ပါ့
download

၅၆။မမႀကီးႏွင့္စာခ်ဳပ္တစ္ေစာင္
download

၅၇။မင္းဘာသိလို႔လဲ
download

၅၈။မေအာင္ရင္
download

၅၉။မႏုစာရီ
download

၆၀။ျပည္ႀကီးမ႑ိဳင္ျမၾကီး
download

၆၁။ျပည္ေတာ္ဝင္ စေနေမာင္ေမာင္
download

၆၂။ျမကြၽန္းသာေပၚကေမ်ာက္သုံးေကာင္(၁)
download

၆၃။ျမကြၽန္းသာေပၚကေမ်ာက္သုံးေကာင္(၂)
download

၆၄။ျမင္းကပါအက်ဥ္းသား
download

၆၅။ျမနန္းႏြယ္​
download

၆၆။ျမရည္ကံသာ
download

၆၇။ရာဇဝင္ထဲကလိုမင္းသား(၁)
download

၆၈။ရာဇဝင္ထဲကလိုမင္းသား(၂)
download

၆၉။ဝတၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္ (၃)
download

၇၀။သူေတာ္စင္မေလး ပု႑ရိက
download

၇၁။ေပတလူ
download

၇၂။ေပ်ာ္ပါတယ္ ေမာင္ျပည္သိမ္း
download

၇၃။ပုစၧာတစ္ေထာင္ အေျဖတစ္ခု
download

၇၄။ေမာင့္ညိဳေခ်ာ
download

၇၅။ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေမာင္ဘခ်စ္ (၁)
download

၇၆။ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေမာင္ဘခ်စ္ (၂)
download

၇၇။ေရေမ်ာကမ္းတင္ ေအာင္ဘဒင္
download

၇၈။ေျမေလွ်ာက္ဝိဇၨာ ေရႊျမသာ (၁)
download

၇၉။ေျမေလွ်ာက္ဝိဇၨာ ေရႊျမသာ (၂)
download

၈၀။ေျမေလွ်ာက္ဝိဇၨာ ေရႊျမသာ (၃)
download

၈၁။ေဝဒေမာင္ေမာင္
download

၈၂။အံု႔ပုန္းခ်စ္ (ရုပ္ျပ)
download

၈၃။ဆားပုလင္းႏွင္းေမာင္ႏွင့္ေခါင္းျမီးျခံဳလံုပါေပ့
( 14 MB ) စာမ်က္ႏွာ - ၂၂၄
download

၈၄။ပေရာ္ဖက္ဆာေဒါက္တာဆိတ္ဖြား
download

၈၅။မရမ္းတလင္းလက္ေဆာင္ ဂမၻီရယႀတာမ်ား(၂)
( 6 . 50 MB ) စာမ်က္ႏွာ - ၁၀၅
download

၈၆။ပုဂံသား ေမာင္ဘေမာ္
( 16 . 2 MB )
download

၈၇။မင္းသိခၤ ေရႊယမင္းဦး ဇင္ေယာ္နီ
ရုပ္ရွင္မရိုက္ျဖစ္ေသးတဲ့လူေတြအေၾကာင္း
download

၈၈။မင္းသိခၤ+ေရႊယမင္းဦး
သူတို႔သားအဖေျပာျပၾကသည့္စိတ္၀င္းစားစရာအေၾကာင္းမ်ား
download

၈၉။စေနေမာင္ေမာင္
download

၉၀။ဧသံသဗ်ာကရဏေဗဒ
download

၉၁။ ဆားပုလင္းနွင္းေမာင္ ဝတၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္
download

ဘဏ္ဓားျပVSဘဏ္မန္ေနဂ်ာ(တစ္ခုခုေတာ့ရမွာပါ..ဖတ္ၾကည့္)

Robbers Vs Bank Manager...

တစ္ခါတုန္းက ဘဏ္တစ္ခုကို ဓားျပေတြတိုက္ခဲ့တယ္။ ဓားျပတစ္ေယာက္က အားလံုးကို ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္ "အားလံုးပဲ မလႈပ္နဲ ့ေနာ္။ ပိုက္ဆံကို နိုင္ငံက ပိုင္သလို မင္းတို ့အသက္ကို မင္းတို ့ပိုင္တယ္ေနာ္" ဒါနဲ ့အားလံုး တိတ္ဆိတ္ျပီး လွဲခ်လိုက္ၾကတယ္။

 ဒါကို အျမင္ေျပာင္းတဲ့ သေဘာတရားလို ့ေခၚတယ္။ (အစဥ္အလာလိုျဖစ္ေနတဲ့ အေတြးအေခၚတစ္ခုကို ေျပာင္းလဲလိုက္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္)

 -------------------------------------------------

အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က စားပြဲေပၚမွာ မေပါ့တစ္ေပၚေလး လွဲေလ်ာင္းလိုက္ေတာ့ ဓားျပက "သိကၡာရွိရွိေနၾကပါ။ ဒါ ဓားျပတိုက္ေနတာေနာ္။ အဓၶမက်င့္ ေနတာမဟုတ္ဘူး။" လို ့ေျပာလိုက္တယ္။

 ဒါကို ပညာရွင္ပီသျခင္းလို ့ေခၚတယ္။ (ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္တစ္ခုတည္းေပၚမွာပဲ အာရံုစိုက္ထားျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။)
-------------------------------------------------
ဓားျပေတြ ဘဏ္ကေန ျပန္လာၾကေတာ့ MBA သင္တန္းထက္ေရာက္ျပီးစီးတဲ့ ဓားျပ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္က မူလတန္းအဆင့္ေလာက္သာ ပညာသင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အသက္ၾကီးတဲ့ ဓားျပၾကီးကို "အကိုၾကီး။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ဘယ္ေလာက္ရလိုက္လဲ ေရ ၾကည့္လိုက္ရေအာင္။" လို ့ေျပာေတာ့ အသက္ၾကီးတဲ့ ဓားျပၾကီးက "မင္းေတာ္ေတာ္တံုးတာပဲ။ ပိုက္ဆံဒီေလာက္မ်ားတာ ဘယ္လိုလုပ္ ေရမလဲ။ ညေနက်မွ TV ကိုၾကည့္လိုက္ရင္ TV က ငါတို ့ဘယ္ေလာက္ရလာလဲဆိုတာကို ေျပာလိမ့္မယ္။"

ဒါကုိေတာ့ အေတြ ့အၾကံဳလို ့ေခၚတယ္။ (ခုဆိုရင္ စာရြက္ေပၚက ပညာအရည္အခ်င္းေတြထက္ အေတြ ့အၾကံဳက ပိုျပီး အေရးၾကီးလာတယ္)။
------------------------------------------------
 ဓားျပေတြ ဘဏ္ကေန ထြက္သြားၾကေတာ့ ဘဏ္မန္ေနဂ်ာက ဘဏ္ၾကီးၾကပ္ေရးမွဴးကို ရဲကိုျမန္ျမန္ေခၚဖို ့ေျပာလိုက္ေတာ့ ဘဏ္ၾကီးၾကပ္ေရးမွဴးက "ခဏေလး ေနပါဦး။ ခဏေလးေနပါဦး။ ငါတို ့အလြဲသံုးစားလုပ္ထားတဲ့ ဘဏ္ပိုက္ဆံ ၅သန္းကို ဓားျပေတြ ယူသြားတဲ့ ပိုက္ဆံ အထဲထည့္လိုက္ၾကရေအာင္။"

 ဒါကို အလိုက္သင့္ ျပဳမူျခင္း (ေရလိုက္ငါးလိုက္ေနျခင္း) လို ့ေခၚတယ္။ (အေျခအေနမဟန္ေတာ့တဲ့ အေနအထားမွာ အျမတ္ထြက္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ျခင္းေပါ့)
------------------------------------------------

ဘဏ္ၾကီးၾကပ္ေရးမွဴးက "လတိုင္း လတိုင္း ဘဏ္ကို ဓားျပတိုက္ရင္ ေကာင္းမွာပဲ။"လို ့ ေျပာတယ္။

 ဒါကို အပ်င္းေျဖေဖ်ာက္နည္း လို ့ေခၚတယ္။ (ေပ်ာ္ရႊင္မႈက အေရးအၾကီးဆံုးပဲမဟုတ္လား)

-------------------------------------------------
 ေနာက္တရက္မွာ TV ထဲမွာ ဘဏ္ထဲက သန္းတစ္ရာကို ဓားျပတိုက္သြားတယ္လို ့သတင္းထဲမွာ ေၾကျငာတယ္။ ဓားျပေတြက သူတို ့ရလာတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို ေရျပီးရင္းေရေနတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သန္း၂၀ ပဲရွိတယ္။ ဓားျပေတြက အရမ္းကို စိတ္ဆိုးျပီး "ငါတို ့မွာေတာ့ အသက္နဲ ့ရင္းျပီး သန္း ၂၀ထဲရတယ္။ ဘဏ္ မန္ေနဂ်ာကေတာ့ လက္ေဖ်ာက္ေလးတစ္ခ်က္တီးတာနဲ ့သန္း ၈၀ ေတာင္ရသြားတယ္။ အင္း သူခိုးျဖစ္ဖို ့ဆိုရင္ေတာင္ ပညာတတ္ဖို ့လိုပါလား!" လို ့ ညည္းလိုက္တယ္။

 ဒါကေတာ့ ပညာဗဟုသုတဟာ ေရႊလိုပဲ အဖိုးတန္တယ္လို ့ ဆိုလုိျခင္းျဖစ္တယ္။

-------------------------------------------------
 ဘဏ္မန္ေနဂ်ာၾကီးကေတာ့ ျပံဳးေပ်ာ္ေနတာေပါ့။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ရွယ္ယာ ထည့္ထားျပီး ဆံုးရံႈးသြားတဲ့ သူ ့ရဲ ့ေငြေတြဟာ အခု ဓားျပမႈေၾကာင့္ အားလံုး အဆင္ေျပသြားလို ့ေလ။

 ဒါကိုေတာ့ အခြင့္အေရးကို အမိအရဆုပ္ကိုင္ျခင္းလို ့ေခၚတယ္။

crd-orginal uploader

ႏိုင္းႏိုင္းစေန(ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ)

ကြ်န္မက ဘဲြ႔ရတာမၾကာေသးတဲ့ မူလတန္းျပ ဆရာမတစ္ဦးပါ။ ကြ်န္မသင္တဲ့အတန္းမွာ ေမ်ာက္ေလာင္း ၃၆ေယာက္ရွိပါတယ္။ အဲဒီ ေမ်ာက္ေလာင္းေလးေတြ ေၿဗာင္းဆန္ေအာင္ေဆာ့တဲ့အခ်ိန္၊ သခၤန္းစာေတြ မလုပ္တဲ့အခ်ိန္၊ ေျပာစကား နားမေထာင္တဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ ဆရာမ အလုပ္ကိုေရြးမိတာ မွားျပီလားလို႔ စိတ္ဓာတ္က်ျပီး ကြ်န္မေနာင္တရတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕အျပစ္ကင္းတဲ့ အျပံဳးေတြကို ျမင္ရင္ အဲဒီေနာင္တေတြက အေ၀းကို လႊင့္ထြက္သြားျပန္ေရာ။ ဒီကေလးေတြကို ကြ်န္မသံေယာဇဥ္ ရွိသလို ဒီဆရာမအလုပ္ကိုလည္း ကြ်န္မ တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးတယ္။

“ေမာင္ေဝယံ” လို႔ေခၚတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္က ကြ်န္မကို ေခါင္းေတာ္ေတာ္ကုိက္ေစတယ္။ ေပးလိုက္တဲ့ အိမ္စာတိုင္း ျပီးေအာင္မလုပ္တဲ့အျပင္ စာေမးပဲြတိုင္းမွာ ရမွတ္က ၂၀ ေအာက္ခ်ည္းပဲ။ အုပ္ထိန္းသူ လက္မွတ္ထိုးရမဲ့ေနရာမွာ အျမဲတမ္း ဗလာျဖစ္ေနတတ္ျပီး ထီးထီးေနတတ္တဲ့သူ႔ေၾကာင့္ ကြ်န္မ စိတ္ပူျပီး စိုးရိမ္ခဲ့မိတယ္။ မူလတန္းပဲ ရွိေသးတဲ့အရြယ္မွာ ဒီေလာက္ညံ့ေနရင္ ေနာင္ဘယ္လို ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္မလဲ...! ကေလးတစ္ေယာက္ ရွင္သန္ၾကီးထြားဖို႔အတြက္ အေျခခံကစျပီး သင္ေပးရတဲ့ ဆရာမကအဓိက က်တယ္။ နာနာရိုက္မွ အိုးေကာင္းရဆိုသလို သူကေလး လူေတာ္လူေကာင္းျဖစ္ေအာင္ ကြ်န္မမွာ တာ၀န္အမ်ားၾကီးရွိေနပါတယ္။

အိမ္စာမလုပ္ခဲ့လို႔ သူ႔ကို အျပစ္ေပးလဲ မထူးခဲ့ပါဘူး။ ဆူလဲ မတိုးတက္ခဲ့ဘူး။ ကြ်န္မ ဆိုဆံုးမလိုက္တဲ့ စကားတိုင္းကို “ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ” ဆိုျပီး သူက ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံတယ္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္စာကို ပံုမွန္ မလုပ္ျမဲ၊ စာေမးပဲြေတြ က်ျမဲပါပဲ။ ဒီကေလးကို ဘယ္လို သြန္သင္မွ ျဖစ္ထြန္းမယ္ဆိုတဲ့ အၾကံကို ကြ်န္မ နည္းနည္းမွ မထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

“မဂၤလာပါ ဆရာမ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာမ”

“ေအး..ေအး.. အိမ္ကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျပန္ၾကေနာ္။ အိမ္စာလုပ္ခဲ့ၾကဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္။ ေခါင္းစဥ္က “ကြ်န္ေတာ္၏ မိသားစု” အားလံုး မွတ္မိၾကတယ္ေနာ္”

“မွတ္မိပါတယ္ ဆရာမ” ကေလးေတြ ျပိဳင္တူေအာ္ရင္း တာကလြတ္လိုက္တဲ့ေရလို တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ အခန္းအျပင္ကို တိုးေ၀ွ႔လို႔ ထြက္သြားၾကတယ္။

“ ေမာင္ေ၀ယံ ဆရာမဆီ ခဏလာခဲ့ဦး” လြယ္အိတ္ကို ေကာက္လြယ္ျပီး အိမ္ျပန္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ သူ႔ကို ကြ်န္မ ေခၚလိုက္တယ္။

“ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ” လက္ေလးပိုက္လို႔ တရုိတေသနဲ႔ ကြ်န္မဆီ သူေရာက္လာခဲ့တယ္။

“ေပးလိုက္တဲ့ အိမ္စာကို မနက္ျဖန္တင္ရမယ္ေနာ္။ အရင္တစ္ပတ္က ဆဲြခိုင္းလိုက္တဲ့ပံုလည္း မတင္ေသးဘူး။ ျမန္ျမန္ဆဲြျပီး တင္ေနာ္. ၾကားလား ေမာင္ေ၀ယံ”

“ ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ”

အဲဒီ တစ္ခြန္းပါပဲ။ သူ႔ဆီက အဲဒီစကားကို ကြ်န္မ ဘယ္ႏွၾကိမ္ေျမာက္ ၾကားခဲ့ျပီလဲ မေရမတြက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ “ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ” လို႔ ေျဖလိုက္တိုင္း သူ႔မ်က္ႏွာဟာ တကယ့္လိမၼာျပီး ေျပာစကားကို နားေထာင္တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ အျပစ္ကင္းစင္လို႔ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မသိလိုက္တယ္။ ေပးလိုက္တဲ့ အိမ္စာေတြရဲ႕ ျပီးႏိုင္ေခ်ဟာ “ဟုတ္ကဲ့” ဆိုတဲ့ ကတိရဲ႕ေနာက္မွာ ရာခိုင္ႏႈန္း နည္းနည္းေလးပဲရွိတယ္ဆိုတာ။ ကြ်န္မကို ျပံဳးျပျပီး အခန္းထဲက တရုိတေသ ထြက္သြားတဲ့ သူ႔ေနာက္ေက်ာကို ေငးၾကည့္ျပီး ကြ်န္မ သက္ျပင္းခ်မိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေမာင္ေ၀ယံက အိမ္စာေတြ ေနာက္က်မွတင္တတ္ေပမဲ့ လိမၼာသိတတ္တဲ့ ကေလးတစ္ဦးပါ။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ေပးလိုက္တဲ့ သခၤန္းစာေတြကို သူအခ်ိန္မီ တင္ႏိုင္ပါေစလို႔သာ ကြ်န္မဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

+++++++++

“အိမ္စာေတြ လုပ္လာၾကျပီလား ကေလးတို႔... စာအုပ္ကို ခံုေပၚတင္ထားလိုက္ၾက.. အတန္းေခါင္းေဆာင္ လိုက္သိမ္းလိုက္မယ္။ တလက္စထဲ ဘယ္သူေတြ မတင္ေသးလဲဆိုတာ ဆရာမကို မွတ္ထားေပးပါ”

“ကြ်န္ေတာ္တို႔ တင္လိုက္ျပီ ဆရာမ”

“ဆရာမ ေမာင္ေ၀ယံ မတင္ဘူးခင္ဗ်ာ”

“ေမာင္ေ၀ယံ”

“ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ”

“မေန႔က ဆရာမ ေသခ်ာမွာလိုက္တယ္ မဟုတ္လား။ ဘာလို႔ျပီးေအာင္ မလုပ္ခဲ့တာလဲ။ အတန္းေနာက္မွာ သြားရပ္ေနစမ္း” ကြ်န္မ အေျပာကို သူေခါင္းငံု႔ျပီး နားေထာင္ေနေပမဲ့ ဘာဆင္ေျခမွ မေပးခဲ့သလို စိတ္ဆိုး၀မ္းနည္းဟန္လည္း မျပခဲ့ဘူး။

“ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ” လို႔ ထံုးစံအတိုင္း ေျဖျပီး အတန္းေနာက္မွာ တိတ္တဆိတ္သြားရပ္လို႔ ေနတယ္။

“သခၤ်ာစာအုပ္ထုတ္ျပီး စာမ်က္ႏွာ ၆၄ ကို ဖြင့္လိုက္ၾက” ေမာင္ေ၀ယံကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး ကြ်န္မ စာစသင္လိုက္တယ္။ ကေလးတိုင္းက စိတ္ပါလက္ပါ ေက်ာက္သင္ပုန္းကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနၾကေပမဲ့ ေမာင္ေ၀ယံေတာ့ မပါခဲ့ပါဘူး။

×××××××××××××××××××××

ေက်ာင္းဆင္းမွ ရုတ္တရက္ရြာခ်လာတဲ့မိုးေၾကာင့္ ထီးမပါတဲ့ ေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေက်ာင္း၀ ဆင္၀င္ေအာက္မွာ မိုးအတိတ္ကို ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ဖုန္းရံုမွာလည္း ေက်ာင္းသားေတြတန္းစီလို႔ အိမ္ကိုလာၾကိဳဖို႔ ဖုန္းဆက္ေနၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ ေမာင္ေ၀ယံကို ကြ်န္မေတြ႔လိုက္မိတယ္။ သူ႔အလွည့္ေရာက္ဖို႔ တစ္ေယာက္ပဲလိုလို႔ ကြ်န္မလည္း သူ႔အျပဳအမူေတြကို အကဲခတ္ဖို႔ ရပ္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ သူ႔အလွည့္ေရာက္ေတာ့ ဖုန္းခေပးျပီး ဖုန္းနံပါတ္ကို ႏွိပ္မယ္လုပ္ျပီးခါမွ ဖုန္းကို ေကာက္ခါငင္ခါ ခ်လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေခါင္းငိုက္စိုက္ျပီး မိုးေရထဲ ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။

သူ႔အျပဳအမႈကို ျမင္ေတာ့ ကြ်န္မ အံ့ၾသသြားတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ပါလိမ့္... ထီးကို အျမန္ဖြင့္ျပီး သူ႔ေနာက္ ကြ်န္မ အေျပးလိုက္ခဲ့တယ္။

“ ေမာင္ေ၀ယံ .. ဘာျဖစ္တာလဲ.. အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ျပီး လာမၾကိဳခိုင္းဘူးလား” ထီးမိုးေပးျပီး သူေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ခ်ရင္း ကြ်န္မ ေမးလိုက္တယ္။

“ရတယ္ ဆရာမ၊ ကြ်န္ေတာ္ဘာသာ ျပန္လိုက္မယ္”

“မိုးေတြ ဒီေလာက္ၾကီးေနတာ၊ ဖ်ားလိုက္မယ္။ လာခဲ့ ဆရာမ လိုက္ပို႔မယ္”

“ကိစၥမရွိဘူး ဆရာမ၊ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္က ေက်ာင္းေရွ႕မွာတင္ ခဏေလးဆို ေရာက္ျပီ”

“ဆရာမမွာ ကားပါတယ္။ ဒီထီးယူသြားလိုက္ ေသခ်ာျပန္ဦးေနာ္” စိုေနတဲ့ သူ႔ေခါင္းကို ကြ်န္မပြတ္သပ္ျပီး ေျပာလိုက္တယ္။

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာမ” ထီးကို လွမ္းယူျပီး ကြ်န္မကို ျပံဳးျပရင္း မိုးေရထဲ သူတိုး၀င္သြားတယ္။ အျပန္လမ္းရဲ႕မိုးသဲထဲမွာ ကားကို ဂ႐ုတစိုက္ေမာင္းရင္း လမ္းထက္၀က္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္မရဲ႕ဖုန္း ဆရာမနားေနခန္းမွာ က်န္ခဲ့တာကို သတိရမိလိုက္တယ္။ ေမ့တတ္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအျပစ္တင္ရင္း ဖုန္းျပန္ယူဖို႕ ကားကိုျပန္ေကြ႔လိုက္တယ္။ ကားေရွ႕မွန္ေပၚက သဲသဲမည္းမည္းက်လာတဲ့ မိုးေရေတြကို ေရသုတ္တံက အဆက္မျပတ္ ဖယ္ရွားလို႔ေနတယ္။ မီးပိြဳင့္တစ္ခုမွာ ကြ်န္မရပ္ေစာင့္ေနတုန္း ရင္းႏွီးေနတဲ့ ပံုရိပ္တစ္ခုကို မိုးေရထဲမွာ ကြ်န္မ ျမင္လိုက္မိတယ္။ ေမာင္ေ၀ယံပါလား... ျခံ၀င္းတစ္ခုထဲ ေသာ့ဖြင့္ျပီး သူ၀င္သြားတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။

“သူ ဒီမွာေနတာလား.. သူ႔အိမ္က ေက်ာင္းေရွ႕မွာဆို” ကြ်န္မ တအ့ံတၾသ အသံတိတ္ ေရရြတ္လိုက္မိတယ္။ ေက်ာင္းနဲ႔ ႏွစ္ကီလိုမီတာေလာက္ ေ၀းတဲ့ အိမ္ကို မိုးရြာထဲမွာ အသက္(၆)ႏွစ္အရြယ္ ကေလးတစ္ေယာက္က လွမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရတယ္ဆိုေတာ့ ကြ်န္မ ၀မ္းနည္းသြားမိတယ္။ အိမ္က ေက်ာင္းေရွ႕မွာတင္လို႔ ဘာေၾကာင့္ ကြ်န္မကို သူလိမ္ခဲ့ပါလိမ့္... ကြ်န္မကို ေၾကာက္လို႔လား... ကြ်န္မ လိုက္ပို႔မွာကို အားနာလို႔လား...!

“ပြမ္..ပြမ္...” မီးစိမ္းလို႔ ေနာက္က တီးလိုက္တဲ့ ကားဟြန္းသံေၾကာင့္ ကြ်န္မ အေတြးစကိုျဖတ္ျပီး လီဗာကို ဖိနင္းလိုက္တယ္။

+++++++++++++++

“၀င္ခြင့္ျပဳပါ ဆရာမ”
“ ေဟာ ... ေမာင္ေ၀ယံ လာခဲ့”
“ဆရာမကို ထီးျပန္လာေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာမ”
ငွားသြားတဲ့ထီးကို ျပန္ေပးဖို႔ သူအမွတ္ရတတ္ေနျပီး ေပးလိုက္တဲ့ အိမ္စာကိုက်ေတာ့ ဘာလို႔ အမွတ္မရတတ္တာလဲလို႔ တရုိတေသ လွမ္းေပးလိုက္တဲ့ ထီးကို ယူရင္း ကြ်န္မ ေတြးလိုက္မိတယ္။

“ ေမာင္ေ၀ယံ ဆရာမ တစ္ခုေမးစရာရွိလို႔။ ေမာင္ေ၀ယံရဲ႕ အိမ္က ေက်ာင္းေရွ႕မွာပဲဆို” ေခါင္းငံု႔ႏႈတ္ဆိတ္ေနတဲ့ သူ႔ကို ၾကည့္ျပီး အလိမ္ေပၚသြားမွန္း ကြ်န္မသိလိုက္တယ္။

“ကိစၥမရွိဘူး ေမာင္ေ၀ယံ အမွန္အတိုင္းေျပာ ဆရာမ အျပစ္မေပးပါဘူး”

“ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ မေန႔က ကြ်န္ေတာ္လိမ္ေျပာမိတာပါ”

“ဆရာမကို ဘာျဖစ္လို႔ လိမ္ရတာလဲ”

“ဆရာမ လိုက္ပို႔မယ္ဆိုလို႔ ကြ်န္ေတာ္ အားနာလို႔ပါ”

ၾကည့္စမ္း... အသက္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ ေျဖလိုက္တာ သူ႔အေျဖက ကြ်န္မေတာင္ ထင္မွတ္မထားဘူး။

“အားမနာပါနဲ႔ လမ္းၾကံဳေနတာပဲ.. ေနာက္တစ္ခါ ဆရာမကို မလိမ္ရဘူးေနာ္”

“ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ”

“ေကာင္းျပီ.. စာသင္ခန္းထဲ ျပန္ေတာ့ အိမ္စာေတြ လုပ္ခဲ့ဖို႔ မေမ့နဲ႔ဦးေနာ္”

“ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ”

လွည့္ထြက္သြားတဲ့ သူ႔ကို ေငးရင္း “ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြကို ျပင္လိုက္ရင္ ဒီကေလးကေတာ့ ေျပာစရာ မရွိေအာင္ကို လွပျပည့္စံုသြားမွာပဲ” လို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္။

“ဆရာမ.. ဆရာမ”
လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုကိုင္ျပီး ျမဴးေနတဲ့ပံုစံနဲ႔ အေျပးတစ္ပိုင္းလာေနတဲ့ ေမာင္ေ၀ယံကို ကြ်န္မေတြ႔လိုက္တယ္။

“ဆရာမ.. ကြ်န္ေတာ္ အိမ္စာျပမလို႔”

“ဟာ.. တကယ္လား.. ၾကည့္စမ္း...အိမ္စာ တကယ္လုပ္ခဲ့ျပီ။ လိမၼာလိုက္တာ.. လာ.. ဆရာမ ဆုခ်မယ္” အိတ္ထဲက ခ်ဳိခ်ဥ္တစ္လံုးကို ယူျပီး သူ႔ကို ကြ်န္မ ကမ္းေပးလိုက္တယ္။

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာမ” ၀မ္းသာအားရနဲ႔ ခ်ဳိခ်ဥ္ကို အကၤ်ီအိတ္ကပ္ထဲ ေသခ်ာထည့္ျပီး ကြ်န္မကို သူျပံဳးျပတယ္။

ကြ်န္မလည္း ၀မ္းသာမိပါတယ္။ အိမ္စာေတြကို အခ်ိန္ဆဲြလုပ္ေနရာက ေျဖးေျဖးမွန္မွန္နဲ႔ သူလုပ္လာတတ္တာကို ကြ်န္မသတိထားလိုက္မိတယ္။ သူအိမ္စာတင္တဲ့အတြက္ ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး ကြ်န္မ ေပ်ာ္ေနမိတယ္။ ေကြးေကြးေကာက္ေကာက္ ေရးထားတဲ့ လက္ေရးနဲ႔ ခဲဖ်က္ရာ အထပ္ထပ္ ဖ်က္ထားတဲ့ သူ႔စာေတြကို ကြ်န္မ ခ်က္ခ်င္းဖတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။

“ကြ်န္ေတာ္၏ မိသားစု” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္န႔ဲ ေရးထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာက ရွင္းရွင္းေလး.....

“ကြ်န္ေတာ့္မွာ မိသားစု သံုးဦးရွိတယ္။ ေဖေဖ၊ ေမေမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္တယ္။ ေဖေဖက အရမ္းခန္႔သလို ေမေမလည္း အရမ္းေခ်ာပါတယ္။ ေဖေဖက ေန႔တိုင္း ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္ရသလို ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ေန႔တိုင္း ပင္ပင္ပန္းပန္း ေက်ာင္းတက္ရတယ္။ ေမေမက ကံအေကာင္းဆံုးေပါ့။ ေန႔တိုင္း အိမ္မွာပဲေနျပီး ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေဖေဖျပန္အလာကို ေစာင့္ေနရံုပါပဲ။ တစ္ခါတေလ ေမေမ့ကို ကြ်န္ေတာ္အရမ္းအားက်တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ မိဘက မၾကာခဏ ရန္ျဖစ္တတ္တယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမက တစ္ခါမွ ရန္မျဖစ္ၾကဘူး။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အရမ္းခ်စ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ မိသားစုဟာ အျမဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။ သင့္ျမတ္ေနတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြဆိုရင္ ေဖေဖ၊ ေမေမတို႔နဲ႔ ဗီဒီယို ၾကည့္ရတာကို ကြ်န္ေတာ္အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ ေဖေဖက အလုပ္မ်ားလို႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူ အျမဲတမ္း အျပင္ထြက္ မကစားႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိစၥမရွိပါဘူး။ အခုလို အတူတူေနရတာကိုပဲ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကို ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းခ်စ္တယ္”

ဖတ္ျပီး ကြ်န္မ အသံထြက္ရယ္လိုက္မိတယ္။ ေက်ာင္းတက္ရတာကို ပင္ပန္းတယ္ထင္ျပီး အိမ္မွာေနတဲ့ အေမ့ကို အားက်တယ္လို႔ ေျပာတဲ့ သူ႔ကို အိမ္ရွင္မတာ၀န္ဟာ ပိုပင္ပန္းတဲ့အေၾကာင္း ကြ်န္မ ေျပာျပဦးမယ္။ ရိုးရွင္းတဲ့သူ႔စာကို ဖတ္ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သူဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ မိသားစုက ေပါက္ဖြားလာမွန္း ပိုသိသာေစတယ္။

“ဆရာမ.. ဆရာမ.. ရန္ျဖစ္ေနၾကျပီ” လို႔ ေအာ္လိုက္တဲ့ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံက ေမာင္ေ၀ယံရဲ႕ စာကိုဖတ္ျပီး ၀မ္းသာေနတဲ့ ကြ်န္မရဲ႕စိတ္ကို ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားေစတယ္။ ကေလးေတြရန္ျဖစ္မွာကို ကြ်န္မ အေၾကာက္ဆံုးပါ။ ခိုက္မိျပီး ေသြးထြက္လာတဲ့ ဒဏ္ရာေတြ၊ ေရာင္လာတဲ့ ဒဏ္ရာေတြကို အုပ္ထိန္းသူေတြ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပရတဲ့အလုပ္ကို ကြ်န္မအေၾကာက္ဆံုးပါ။ ရန္ျဖစ္တဲ့ ေနရာကို ကြ်န္မ အေျပးေလး သြားလိုက္တယ္။

“ ေ၀ယံ... ေအာင္ေအာင္ ရန္ျဖစ္တာကို ရပ္လိုက္စမ္း” ကြ်န္မ ေအာ္သံကို ၾကားေတာ့ လံုးေထြးေနသူႏွစ္ေယာက္ ခ်က္ခ်င္းရပ္တန္႔သြားတယ္။

“ ဘာျဖစ္လို႔ ရန္ျဖစ္တာလဲ”

“သူ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို အရင္ထိုးလို႔ ဆရာမ”

“ေ၀ယံ ဘာျဖစ္လို႔ ေအာင္ေအာင္ကို ထုိးရတာလဲ”

“ဆရာမ ေပးထားတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ခ်ဳိခ်ဥ္ကို သူလုလို႔ .. ျပန္ေပးဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းေတာ့ သူမေပးဘူး”

“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆို ရန္မျဖစ္ရဘူး ၾကားလား... ေအာင္ေအာင္လည္းမွတ္ထား .. သူတစ္ပါး ပစၥည္းကို ေလွ်ာက္မယူရဘူး ၾကားလား... အခ်င္းခ်င္း လက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္ျပီး ေတာင္းပန္ၾက”

အျမဲတမ္းတစ္ေယာက္တည္း ထီးထီးေနတတ္တဲ့၊ လူေတြနဲ႔ အေရာမ၀င္တတ္တဲ့ ေမာင္ေ၀ယံတစ္ေယာက္ ခ်ဳိခ်ဥ္ေလး တစ္လံုးေၾကာင့္ လူေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီခ်ဳိခ်ဥ္ဟာ သူ႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ တန္ဖိုးၾကီးေနပံုရတယ္။

ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ဆင္၀င္ေအာက္မွာ ရပ္ေနတဲ့ သူ႔ကို ကြ်န္မေတြ႔လိုက္ျပန္တယ္။
“ေမာင္ေ၀ယံ ဘယ္သူကို ေစာင့္ေနတာလဲ”
“ကြ်န္ေတာ့္ေဖေဖ လာၾကိဳမယ္ ေျပာလို႔ ေဖေဖကို ေစာင့္ေနတာ”

“ေအာ္.. ေမာင္ေ၀ယံ မိဘအစည္းအေ၀းဖိတ္စာကို လက္မွတ္ထိုးခိုင္းထားတာ ေမာင္ေ၀ယံ ျပန္မေပးေသးဘူးေနာ္။ မနက္ျဖန္ ယူခဲ့ရင္ ဆရာမ ခ်ဳိခ်ဥ္တစ္ထုပ္ ဆုခ်မယ္” ခ်ဳိခ်ဥ္တစ္လံုးေၾကာင့္ ရန္ျဖစ္တဲ့ အခြင့္အေရးကို ကြ်န္မယူလိုက္တယ္။

“တကယ္လား ဆရာမ” သူ႔မ်က္လံုးေလး ၀င္းခနဲ႔ျဖစ္သြားတယ္။
“တကယ္ေပါ့”
“ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ယူခဲ့မယ္”

-----------------------------

“ၾကည့္စမ္း.. ဆရာမ ခ်ဳိခ်ဥ္ေတာင္ယူခဲ့တယ္။ မင္းက ဖိတ္စာကို ေမ့ခဲ့ျပန္ျပီ”
“ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ေမ့ခဲ့လို႔ပါ ဆရာမ”
“ဒါဆို မင္းခ်ဳိခ်ဥ္မစားရေတာ့ဘူး။ အရင္ပတ္က သခၤန္းစာေတြ ျပီးေအာင္လုပ္ရင္ ဆရာမ ဒီခ်ဳိခ်ဥ္ေတြနဲ႔ ဆုခ်မယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ”

နားေနခန္းကို ေရာက္ေတာ့ အစည္းအေ၀းတက္ဖို႔ လူေတြကို စာရင္းျပဳရင္း ေမာင္ေ၀ယံရဲ႕မိဘေတြ အစည္းအေ၀း တက္ႏိုင္မတက္ႏိုင္ကို ေမးဖို႔ ေမ့ခဲ့တယ္။သူ႔စာထဲမွာ ေမေမက ေန႔တိုင္းအိမ္မွာ ရွိတယ္ဆိုလို႔ သူ႔အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေမးဖို႔ ကြ်န္မဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ သံုး ေလးၾကိမ္ဆက္ေပမဲ့ ဖုန္းသာျမည္ျပီး လာကိုင္တဲ့လူ မရွိခဲ့ဘူး။

ခုတစ္ေလာ ကြ်န္မရဲ႕ ခ်ဳိခ်ဥ္အစြမ္းေၾကာင့္ ေမာင္ေ၀ယံ စာေတြကို မွန္မွန္လိုက္လုပ္လာတယ္။ ကြ်န္မ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ သူ႔ကို ေတာ္ေၾကာင္း လိမၼာေၾကာင္း ခ်ီးက်ဴးမိရင္ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အျပံဳးေတြ၊ အားရတဲ့ အျပံဳးေတြနဲ႔ လင္းလက္လို႔ သြားတယ္။

“ဆရာမ .. ဆရာမ.. ေမာင္ေ၀ယံ ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတယ္”

တစ္ေန႔မွာ အတန္းထဲက ကေလးမတစ္ေယာက္ ကြ်န္မကို အဲဒီလို ေျပာလာပါတယ္။ ကြ်န္မ နားမလည္စြာနဲ႔ “ဘာျဖစ္တာလဲ.. ေမာင္ေ၀ယံ ဘာလုပ္ျပန္ျပီလဲ”

“သူ႔အေမဆီ ဖုန္းဆက္ေနတာ ေတြ႔လို႔”
“သူ႔အေမဆီ ဖုန္းဆက္တာမ်ား ဘာမ်ားထူးဆန္းေနလို႔လဲ”
“သူေျပာတဲ့ စကားေတြက ထူးဆန္းေနတာ ဆရာမ”
“သူဘာေတြေျပာလို႔လဲ”

“ သူက... ေမေမ.. ဒီေန႔သား ေက်ာင္းစာ ေလ့က်င့္ခန္းေတြလုပ္လို႔ ဆရာမက သားကို ခ်ဳိခ်ဥ္ဆုခ်တယ္ သိလား ေမေမတဲ့။ ဒါကို ဖုန္းဆက္ျပီး ေျပာေနေသးတယ္။ အိမ္ေရာက္မွ ေျပာလဲ ရရဲ႕သားနဲ႔ေနာ္ ဆရာမ”

“ဟုတ္တယ္..ဟုတ္တယ္... အိမ္ေရာက္မွ ေျပာေတာ့ ဘာျဖစ္လဲေနာ္”

“ဆရာမ.. သူ႔အေမဆီ ဒီလို ဖုန္းဆက္တာ သားလဲ ခဏခဏ ျမင္ဖူးတယ္”

ေက်ာင္းသားေတြက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ၀ိုင္းေထာက္ခံၾကတယ္။

“ ေမာင္ေ၀ယံက သူ႔အေမကို ၀မ္းသာေစခ်င္လို႔ ေက်ာင္းမဆင္းခင္ဆက္လိုက္တာ ျဖစ္မွာေပါ့။ သူလည္း သားတို႔ သမီးတို႔လို လိမၼာပါတယ္။ အိမ္စာေတြ၊ သခၤန္းစာေတြ ေနာက္က်မွ တင္တတ္ေပမဲ့ သူ႔မွာလည္း သူ႔ေကာင္းကြက္ေတြ ရွိပါတယ္။ ကဲ..ကဲ အားလံုး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနၾကေနာ္”

ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုး ေမာင္ေ၀ယံရဲ႔ အျပဳအမူကို သံသယမျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ထီးထီးေနတတ္ျပီး လူေတြနဲ႔ အေျပာအဆိုနည္းတဲ့ =သူ႔ကို ကြ်န္မအခ်ိန္ေတြယူျပီး အေကာင္းဖက္ကို တေျဖးေျဖး သင္ယူေနတုန္းမွာ သူ႔ေၾကာင့္ ဘာျပႆနာမွ ထပ္မတက္ေစခ်င္ပါဘူး။

++++++

စက္တင္ဘာ ၂၈ရက္ေန႔....
ဒီေန႔က ကြ်န္မအတြက္ ဆရာမဘ၀ရဲ႕ ပထမဦးဆံုးေသာ “ဆရာမ်ားေန႔” ျဖစ္တယ္။ ကြ်န္မရဲ႕ စိတ္ေတြ ၾကည္လင္ လန္းဆန္းလို႔ေနတယ္။

“ဆရာမ်ားေန႔မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ဆရာမ.. ဆရာမ ဒါသမီး ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ ကတ္ကေလး”

“ဆရာမအတြက္ ဒါသမီးတို႔ျခံက ႏွင္းဆီပန္း”

“ဆရာမ သားမွာလည္း ရွိေသးတယ္”

“ဆရာမ အထဲမွာ ဘာထုပ္ထားသလဲ သိလား”

ကြ်န္မပတ္ပတ္လည္မွာ ေက်ာင္းသားေတြက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ၀ိုင္းေအာ္ျပီး သူ႔တို႔ ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ ကတ္ေလးေတြ၊ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြကို ကြ်န္မအတြက္ ယူလာခဲ့ၾကတယ္။ ကြ်န္မ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ဥေလးေတြ သီခိုေနတယ္။ အျပစ္ကင္းစင္ျပီး လိမၼာတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ေစတနာ ေမတၱာေတြက ကြ်န္မရဲ႕ပင္ပန္းမႈဒဏ္ကို အေ၀းသို႔ လႊင့္စင္ေစခဲ့တယ္။

“ဆရာမ ရန္ျဖစ္ေနၾကတယ္”

ေက်ာင္းသူတစ္ဦးရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ ကြ်န္မရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ၾကာၾကာမခံလိုက္ပါဘူး။ ရန္ျဖစ္တဲ့ေနရာကို ကြ်န္မအေျပးေလး သြားလိုက္တယ္။ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခုက ကြ်န္မကို ဆီးၾကိဳေနပါတယ္။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ေမာင္ေ၀ယံရဲ႕ေျခရင္းမွာ ၀ပ္လဲလို႔.. ေမာင္ေ၀ယံရဲ႔ ပံုစံက ေဒါသအရမ္းထြက္ေနတဲ့ ႏြားရိုင္းတစ္ေကာင္လို႔ အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းရွဳလို႔ေနတယ္။

“ဘယ္သူအရင္ ရန္စတာလဲ ဆရာမကို ေျပာစမ္း”

“သူ...” ေက်ာင္းသားအားလံုးရဲ႔ လက္ညိဳးက ေမာင္ေ၀ယံဖက္ကို ဦးတည္လို႔။

“ေမာင္ေ၀ယံ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ရန္ျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ .. ေျပာစမ္း” ကြ်န္မရဲ႕ အသံက လုိအပ္တာထပ္ ပိုက်ယ္ေနမိတယ္။

“ေခါင္းေမာ့ျပီး ဆရာမကို ေျပာစမ္း”

“ကြ်န္ေတာ့္ ေမေမဆီ ဖုန္းဆက္တာကို သူခိုးနားေထာင္လို႔”

မ်က္ရည္ေတြ ပါးျပင္ေပၚ တစ္ေပါက္ေပါက္က်ရင္း သူက ျပန္ေျဖတယ္။ သူမ်က္ရည္က်တာကို ကြ်န္မတစ္ခါမွ မျမင္ဖူးခဲ့ဘူး။ အိမ္စာမလုပ္လို႔၊ သခၤန္းစာေတြ မလုပ္လို႔ ကြ်န္မသူ႔ကို အျပစ္ေပးခဲ့ေပမဲ့ သူလံုး၀ မငိုခဲ့ပါဘူး။ အခုမွ ဘာေၾကာင့္ သူမ်က္ရည္ေတြက အတားအဆီးမရွိ ေတာက္ေတာက္က်ေနပါလိမ့္..

“ဖုန္းနားေထာင္တာကို ရန္ျဖစ္ရသလား.. ဒီေနရာမွာ ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ားၾကီးပဲ ဒါကို ခိုးနားေထာင္တယ္လို႔ မေခၚဘူး သိလား.. ေမာင္ေ၀ယံ”

ကြ်န္မ အေျပာကို သူေခါင္းညိတ္ျပီးလည္း မေထာက္ခံ၊ ေခါင္းခါျပီးလည္း မျငင္းဆန္ခဲ့ဘူး။ မ်က္ရည္ေတြသာ သူ႔ပါးေပၚ အဆက္မျပတ္စီးက်လို႔ေနတယ္။

“ကဲ .. အားလံုး အတန္းထဲ ၀င္ၾက.. ေအာင္ေအာင္လည္း ေနာက္ဆို တစ္ျခားလူ ဖုန္းဆက္ေနရင္ ခိုးနားမေထာင္ရဘူး ၾကားလား”

ေက်ာင္းသားေတြ အတန္းထဲ၀င္ၾကေတာ့ အတန္းအျပင္ဖက္မွာ ကြ်န္မနဲ႔ ေမာင္ေ၀ယံႏွစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနခဲ့တယ္။ သူနဲ႔ ကြ်န္မ စကားေကာင္းေကာင္း ေျပာခ်င္ေသးတယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သူ႔ကို တစ္ျခားေက်ာင္းသားေတြထက္ ကြ်န္မပို သံေယာဇဥ္ျဖစ္မိတယ္။

“ဆရာမ ဒါ ကြ်န္ေတာ္ မတင္ရေသးတဲ့ ပံုပါ” မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ရင္း ၾကမ္းျပင္ေပၚက်ေနတဲ့စာအုပ္ကို ေကာက္ယူျပီး ကြ်န္မကို လွမ္းေပးလိုက္တယ္။

“ တပည့္ေတြ ေလ့က်င့္ခန္း မွန္မွန္လုပ္ျပီး မွန္မွန္တင္ရင္ ဆရာမအရမ္း၀မ္းသာတယ္ သိလား ေမာင္ေ၀ယံ။ ဆရာမ မင္းကို သေဘာက်တယ္။ လိမၼာေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတေလ မင္းေၾကာင့္ ဆရာမ စိတ္ဓာတ္ေတာ္ေတာ္က်မိတယ္ သိလား။ မင္းလိမၼာတယ္ဆိုတာ ဆရာမ သိတယ္။ ဒီေန႔လို ကိစၥေသးေသးမႊားမႊားေလးနဲ႔ မင္းရန္မျဖစ္သင့္ဘူး သိလား”

“ သူ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေလွာင္လို႔”

“ေလွာင္လို႔? သူက ဘယ္လို ေလွာင္လို႔လဲ”

“ေမေမနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ စကားေျပာတာကို သူေလွာင္တယ္” ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြက စီးက်လို႔ လာျပန္တယ္။

“ေမာင္ေ၀ယံက ေမေမနဲ႔ ဘာေတြ ေျပာခဲ့လို႔လဲ.. ဆရာမကို ေျပာျပ”

သူေခါင္းကို ငံု႔လိုက္တယ္။ ကြ်န္မကို သူ႔ေမေမနဲ႔ ေျပာတဲ့ စကားေတြ သိပ္ေျပာျပခ်င္ပံု မေပၚဘူး။

“ဆရာမ မင္းကိုမေလွာင္ဘူး။ ရယ္လည္းမရယ္ဘူး ဟုတ္ျပီလား”

တေအာင့္ေနေတာ့ သူ႔ေမေမကို ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြကို ကြ်န္မကို အစအဆံုး ရြတ္ျပပါတယ္။

“ေမေမ.. သိလား.. ခုတစ္ေလာ သား ဆရာမေပးတဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းေတြကို မွန္မွန္လုပ္လို႔ ဆရာမက သားကိုေတာ္ေၾကာင္းခ်ီးက်ဴးတယ္။ ဆရာမက သားကို ခ်ဳိခ်ဥ္ေတြ ဆုခ်တယ္ ေမေမ။ ဒီေန႔လည္း ဆရာမဆဲြခိုင္းတဲ့ပံုကို သားတင္မလို႔။ ဒီပံုကို ဆရာမ ဆဲြခိုင္းတာ ၾကာေနျပီ။ ေခါင္းစဥ္က “ကြ်န္ေတာ္၏ ေမေမ”ဆိုလို႔ သားက ေမေမ့ပံုကိုမဆဲြတတ္လို႔ မတင္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ေမေမ.. ေမေမ့ကို သားအရမ္းလြမ္းတယ္ ေမေမ။ ေမေမ ဘယ္အခ်ိန္အထိ အိပ္ေနဦးမလဲ ေမေမ။ ဘယ္အခ်ိန္က်မွ မ်က္လံုးဖြင့္ျပီး သားကိုၾကည့္မလဲ ေမေမ။ ဒီေန႔က ဆရာမ်ားေန႔တဲ့ ေမေမ။ ေမေမ့အတြက္ ေဖေဖေန႔တိုင္းေပးတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေတြကို ၾကည့္ျပီး ဆရာမလည္း မိန္းကေလးျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏွင္းဆီပန္းၾကိဳက္မယ္ထင္ျပီး ဆရာမအတြက္ ေဖေဖကို ႏွင္းဆီပန္းေတြ ပို၀ယ္ခိုင္းလိုက္ေသးတယ္။ ေမေမ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္ ေမေမ”

ေျပာေျပာဆိုဆို ေမာင္ေ၀ယံက လြယ္အိတ္ထဲမွာ ဖိလို႔ ပံုပ်က္ျပီးျပားခ်ပ္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းတစ္ပြင့္ကို ယူျပီး ကြ်န္မကို ကမ္းေပးပါတယ္။

“ ဆရာမ်ားေန႔မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ဆရာမ”

ကြ်န္မႏႈတ္ခမ္းက ဘာသံမွ ထြက္မလာႏိုင္ေအာင္ ၀မ္းနည္းျပီး ကြ်န္မငိုမိပါတယ္။ “သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို အရူးလို႔ ေျပာေသးတယ္ဆရာမ။ သူကေျပာတယ္ ကြ်န္ေတာ့္ေမေမက ေသျပီတဲ့။ ေနာက္ဆို ကြ်န္ေတာ္ ရန္မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ဆရာမ”

ကြ်န္မသူ႔ကို ရင္ခြင္ထဲ တင္းတင္းေလး ေထြးေပြ႔ထားလိုက္မိတယ္။ ႏွလံုးေတြ အသဲေတြ ကဲြေၾကမတတ္ ကြ်န္မငိုမိခဲ့တယ္။ အေဖက စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ရုန္းကန္၊ အထိန္းအကြပ္မဲ့တဲ့ အေမ မရွိတာေတာင္ သူက ဒီေလာက္ သိတတ္ လိမၼာေနတယ္။ အေမအသက္ရွင္ေနဆဲလို႔ မွတ္ယူျပီး အေမနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ပံုရိပ္ေတြ၊ ေသဆံုးသြားတဲ့အေမ့ကို ပံုေဖာ္ျပီး ေရးခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြက ကြ်န္မရင္ထဲ စူးစူးနစ္နစ္ ထိုး၀င္လာခဲ့တယ္။

ေမာင္ေ၀ယံကို ဆရာမ ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြယ္”

ရင္ထဲနင့္ေနေအာင္ ကြ်န္မ ေျပာမိပါတယ္။ ဆရာမတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကြ်န္မက ကိုယ္သင္တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္အေပၚ ေသခ်ာ နားလည္ႏိုင္စြမ္းမရွိေအာင္ ကြ်န္မညံခဲ့တယ္။


တစ္ေန႔လံုး ၀မ္းနည္းစိတ္ကို ကြ်န္မထိန္းမရခဲ့ဘူး။ ေမာင္ေ၀ယံကိုဖက္ျပီး ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ငိုခဲ့မိမွန္း ကြ်န္မ မသိဘူး။ ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ တပည့္ေတြရဲ႕ သခၤန္းစာေတြကို စစ္ေဆးေတာ့ ေမာင္ေ၀ယံဆဲြထားတဲ့ ပံုက ကြ်န္မကို ထပ္တစ္ဖန္ ၀မ္းနည္း မ်က္ရည္က်ေစျပန္တယ္။

သူဆဲြထားတဲ့ ပံုက စားပဲြတစ္လံုး၊ စားပဲြေပၚမွာ အမ်ဳိးသမီးပံုထည့္ထားတဲ့ မွန္ေဘာင္တစ္ခု၊ မွန္ေဘာင္ရဲ႕ေဘးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္စီမွာ နီရဲတဲ့ႏွင္းဆီပန္းေတြ ထိုးထည့္ထားတဲ့ ပန္းအိုးေလးႏွစ္လံုး ....

ကြ်န္မ မင္နီနဲ႔ အမွတ္ျခစ္ျပီး ပံုရဲ႕ေအာက္ဆံုးေထာင့္မွာ အမွတ္ေပးလိုက္မိပါတယ္။ ">၁ဝဝ မွတ္.....


အင္တာနက္ေပၚတြင္ ဖတ္ရွဴမိေသာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္အား ဇာတ္လမ္းဆင္ ေရးဖဲြ႔ခံစားသည္။
Credit -ႏိုင္းႏိုင္းစေန

ေဖေဖကေျပာတယ္(ဖတ္ၾကည့္ တစ္ခုခုေတာ့ရမွာပါ)

ေဖေဖက ေျပာတယ္၊

 “ ေဖႀကီး… ဘာျဖစ္လိုု႔ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လူကူးမီးပြိဳင့္ကိုု မေစာင့္ဘဲ ကူးေနၾကတာလဲဟင္ ”

“ သူတိုု႔မွာ အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥေတြ ရွိလိုု႔ေနမွာေပ့ါ သား ”

“ ဒါဆိုု သားလည္း ေက်ာင္းအမီသြားဖိုု႔ အေရးႀကီးတာပဲေလ.. သားတုုိ႔က်ေတာ့ ဘာျဖစ္လိုု႔ မီးပြိဳင့္ေစာင့္ၿပီးမွ ကူးရတာလဲ”

“ ေဖႀကီး သားကိုုေမးမယ္၊ လူစည္းကမ္း၊ လမ္းစည္းကမ္းဆိုုတာရွိတယ္ မဟုုတ္လား ”

“ ဟုုတ္ကဲ့”

“ ကိုုယ္မွန္တယ္ထင္တဲ့ကိစၥကိုု ဘယ္ေတာ့မွ သူမ်ားေယာင္ေယာင္ လုုိက္မေယာင္ရဘူး၊

အဲဒါကိုု “ မိမိကိုုယ္ကိုု ေလးစားျခင္း” လိုု႔ေခၚတယ္။

ေဖေဖကေျပာတယ္ -

“ေဖႀကီး ေႏြရာသီေရာက္လာၿပီေလ.. ဘာျဖစ္လုုိ႔သားတုုိ႔ အက်ီၤ အထူႀကီး၀တ္ထားရတာလဲ”

“ ဘာျဖစ္လုုိ႔လဲဆိုုေတာ့ ေႏြရာသီက အခုုမွ စ၀င္တာ၊ ေဆာင္းရာသီက မကုုန္ေသးဘူး၊ မနက္ပိုုင္းနဲ႔ ညပိုုင္းက် အရမ္းေအးတာေလ”

“ ဒါဆိုုဘာျဖစ္လိုု႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေႏြရာသီေရာက္လာတာနဲ႔ ဖက္ရွင္လန္းလန္းေလးေတြ၀တ္ၿပီး အတိုုအျပတ္ေတြျဖစ္ကုုန္ရတာလဲ”

“ လူတုုိင္းမွာ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူရွိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေဖႀကီးတုုိ႔သိရမွာက ဘယ္အခ်ိန္မွာ  ခႏၶာကိုုယ္နဲ႔ ဘယ္အက်ီၤက သင့္ေတာ္သလဲေရြးရမွာ၊ လိုုက္ဖက္သလဲေရြးရမွာမဟုုတ္ဘူး..

အဲဒါကိုု “မိမိကိုုယ္ကိုု ခ်စ္ျခင္း” လုုိ႔ေခၚတယ္၊

ေဖေဖကေျပာတယ္ -

“ ေဖႀကီး၊ သားႀကီးလာရင္ အသံုုးက်ပါ့မလား ”

“ ဘာျဖစ္လုုိ႔ အဲဒီလိုုေမးရတာလဲ”

“ ဘာျဖစ္လိုု႔လဲဆိုုေတာ့ အတန္းထဲမွာ သားက စာအေတာ္ဆံုုးမွမဟုုတ္တာ”

“  လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုုးဆိုုတာ အဘက္ဘက္ကၾကည့္ရတာ၊ ေက်ာင္းမွာ စာသင္တယ္ဆုုိတာ ဗဟုုသုုတ အသစ္ဆည္းပူးတာပဲရွိတာ၊ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုုးဆိုုၿပီးမဟုုတ္ဘူး၊ အတန္းရဲ႕ အဆင့္က လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အဆင့္အတန္းနဲ႔ဘာမွမဆိုုင္ဘူး၊ သား လိမ္လိမ္မာမာနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနဖိုု႔ လိုုတယ္၊

သားလိုုအပ္တဲ့ အရာက “ မိမိကိုုယ္ကိုု ယံုုၾကည္ျခင္း” ပဲ။

ေဖေဖကေျပာတယ္ -

“ေဖႀကီး ဘာျဖစ္လုုိ႔ သားတိုု႔  ခုုနထမင္းစားတဲ့၀ိုုင္းရဲ႕ ေဘး၀ုုိင္းက အသံအက်ယ္ႀကီးစကားေျပာတာလဲဟင္”

“ သူတိုု႔အရမ္းေပ်ာ္ေနလုုိ႔ေနမွာေပါ့ သားရယ္”

“ ဒါဆိုု ေဖဂ်ီးနဲ႔ သားနဲ႔က်ေတာ့ ဘာျဖစ္လုုိ႔ တိုုးတိုုးေလးေျပာရတာလဲ”

“ လူတစ္ေယာက္က ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုပဲ မၾကည့္ရဘူး၊ ကိုုယ့္ေဘးက လူတစ္ေယာက္တုုိင္းဆီ အတြက္စဥ္းစားေပးရမယ္၊ ေဖႀကီးတုုိ႔ သူမ်ားကိုု ဘာလုုပ္ေပးပါလုုိ႔မေတာင္းဆိုုရဘူး၊ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ဘာမလုုပ္ရဘူးပဲ ေတာင္းဆုုိလုုိ႔ရမယ္၊

အဲဒါ “ကုုိယ့္ကိုု စည္းကမ္းခ်ျခင္း” လုုိ႔ေခၚတယ္၊

ေဖေဖကေျပာတယ္ -

“ေဖဂ်ီး.. လူတစ္ေယာက္က ပိုုက္ဆံရွိလာေလေလ ေမာက္မာလိုုိ႔ရတယ္ဆိုု.. ဟုုတ္လား”

“ဟားဟ.. ဒါေတာ့ မေသခ်ာဘူး”

“ဒါဆိုု လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဘာျဖစ္လုုိ႔ ပိုုက္ဆံရွိတဲ့သူကိုု အားက်ရတာလဲဟင္ ”

“ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမာက္မာျခင္း (တစ္နည္း) ျမင့္ျမတ္ျခင္းက သူပိုု္က္ဆံဘယ္ေလာက္ပိုုင္ဆုုိင္သလဲအေပၚမမူတည္ဘူး၊ သူ သူမ်ားအတြက္ ဘယ္ေလာက္ေပးဆပ္ခဲ့သလဲ၊ ဘယ္ေလာက္အက်ိဳးျပဳသလဲအေပၚပဲ မူတည္တယ္၊ ဥပမာ - စာေရးဆရာတစ္ေယာက္၊ သူ႔ရဲ႕ အေရးအသားက လူတစ္ေယာက္ကိုု အက်ိဳးျပဳသြားတယ္ဆိုု၊ သူက ျမင့္ျမတ္သြားတယ္၊ ဥပမာ - သူေဌးတစ္ေယာက္၊ သူ႔ရဲ႕ အလုုပ္ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ လူအမ်ား အလုုပ္ကိုုယ္စီရွိသြားတယ္၊ သူတိုု႔မိသားစုုစား၀တ္ေနေရး ေျပလည္ရတယ္၊ အလုုပ္သမားအေပၚ ေခါင္းပံုုမျဖတ္ဘူးဆိုုရင္ သူ ျမင့္ျမတ္တယ္လိုု႔ေျပာလုုိ႔ရတာပဲ”

အဲဒါကိုု လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ “တန္ဖိုုး” လုုိ႔ေခၚတယ္၊ အဲဒီလူပိုုင္ဆုုိင္ထားတဲ့ ပိုုက္ဆံေၾကာင့္ သူက “တန္ဖိုုး”ရွိေနတာမဟုုတ္ဘူး၊

ေဖေဖကေျပာတယ္ -

“ေဖႀကီး.. ပညာေရးက တကယ္ပဲအေရးႀကီးတာလား”

“ ဒါေပါ့.. ဘာျဖစ္လိုု႔ အဲဒီလိုုေမးရတာလဲ”

“ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေဖကေျပာတယ္၊ စာေကာင္းေကာင္းႀကိဳးစား၊ တကၠသိုုလ္ေက်ာင္းေကာင္းတစ္ခုုတက္၊ အလုုပ္ေကာင္းတစ္ခုု၀င္ၿပီး ပိုုက္ဆံအမ်ားႀကီးရွာလုုိ႔ရတယ္ဆိုု.. ဒါေပမယ့္ ေဖဂ်ီးေျပာေတာ့ ပိုုက္ဆံက လူဘ၀ရဲ႕ပန္းတုုိင္မဟုုတ္ဘူးဆိုု”

“ ဟားဟ.. ဒါေပါ့.. ပိုု္က္ဆံက ဘ၀ရဲ႕ပန္းတုုိင္မွမဟုုတ္တာ”

“ဒါဆိုု စာသင္တာ ဘာအသံုုးက်လုုိ႔လဲ”

“ စာသင္ျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဗဟုုသုုတဆည္းပူးဖုုိ႔၊ အသိဥာဏ္ျမင့္မားလာေစဖိုု႔၊ စဥ္းစားဆံုုးျဖတ္ဥာဏ္တုုိးတက္လာေစဖုုိ႔၊ ဗဟုုသုုတ အသိပညာေတြ ဆုုပ္ကိုုင္ထားႏုုိင္မွ အခ်ိဳ႕ သေဘာတရားေတြကိုု သေဘာေပါက္ႏုုိင္မွာ၊ လူေတာတိုုးတဲ့အခါ ေ၀ခြဲမရျဖစ္တာမ်ိဳး၊ မဆံုုးျဖတ္ႏုုိင္တာမ်ိဳးမျဖစ္ေတာ့ဘူး၊

ဒါကိုု “ပညာရဲရင့္ ပြဲလယ္တင့္” လုုိ႔ေခၚတယ္၊

ေဖေဖကေျပာတယ္ -

“ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမက ကိုုယ့္တုုိင္းျပည္ကိုုယ္ ကိုုခ်စ္တတ္ရမယ္လုုိ႔ေျပာတယ္ ေဖေဖ၊ သားတိုု႔က ဘယ္လိုုခ်စ္ျပရမွာလဲ ”

“ သား ေဖဂ်ီးတိုု႔ိုု႔ အိမ္ကိုု ခ်စ္လား”

“ခ်စ္တာေပ့ါ”

“ ဒါဆိုု အိမ္မွာ အမႈိက္ေလွ်ာက္လႊင့္ပစ္လား”

“ဟင့္အင္း”

“ ေဖႀကီးတုုိ႔လမ္းသြားေနရင္လည္း လက္ထဲကအမိႈက္ကိုု လမ္းေပၚမခ်ပစ္ဘဲ၊ အမႈိက္ပံုုးထဲသြားပစ္ထည့္ရင္ ဒါတုုိင္းျပည္ကိုုခ်စ္တာပဲေလ၊ ေဖႀကီးတိုု႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ကိုု ဂရုုစိုုက္ရမယ္၊ ပတ္၀န္းက်င္က ပန္းတိုု႔သစ္ပင္တုုိ႔ကအစ ခ်စ္ျမတ္ႏိုုးတတ္ရမယ္၊ လမ္းကူးရင္ လူကူးမ်ဥ္းၾကားက ကူးရတယ္၊ တုုိင္းျပည္ခ်စ္တာ ပါးစပ္ကေျပာေနရံုုနဲ႔မရဘူး၊ ကိစၥအေသးအဖြဲကစၿပီး ဂရုုစိုုက္ျပင္ရမယ္၊

အဲဒါကိုု “တိုုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္” လုုိ႔ေခၚတယ္။

(ဘာသာျပန္)
မူရင္​း-crd​ေပးပါသည္

K keyboard(နည္းပညာ)

ထူးထူးျခားျခားသံုးခ်င္တဲ့ ေဘာ္ဒါေတြအတြက္.... 

အရမ္းေကာင္းမြန္႔တဲ့   K keyboard ေလးနဲ႔..... 

မိတ္ဆက္ေပးပါရေစ........ 

အေရာင္အေသြး Feature စံုပါတဲ့ Keyboard တစ္ခုပါ

(Bagan keyboadလိုမ်ိဳးပါ)

ေအာက္တြင္downပါ

Downlodနိပ္>>ခဏေစာင့္>>ညာဘက္ေထာင့္skip adနိပ္

download

 

မမသဒၵါေမာင္စာအုပ္မ်ား

မမသဒၵါေမာင္စာအုပ္မ်ား(၄၅)အုပ္

Downloadထဲဝင္>>ခဏေစာင့္>>ညာဘက္ေထာင့္SKIPနိပ္

(၁)ေကာင္မေလးရဲ႕ကိုယ္
download

(၂) အသည္းအသက္ႏွင့္ထပ္တူ
download

(၃) ျမားႏွစ္စင္း၏ဆံုမွတ္တစ္ေနရာ
download

(၄) ပန္းႏွစ္ပြင့္ႏွလံုးသားတစ္ခုအသည္းတျခမ္း
download

(၅) တကယ္ဆိုတစ္ခုတည္းလိုပါတယ္
download

(၆) အျဖဴေရာင္ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့
download

(၇) အတၱခါးခါး
download

(၈) ရင္ကိုရိုက္ခ်ဳိးရက္တဲ့ေမာင္
download

(၉) ႏွလံုးသားရဲ႕ ကြန္းခိုရာ
download

(၁၀) ေမာင့္လက္ဖ၀ါးေပၚကကၽြန္မႏွလံုးသား
download

(၁၁) ဆူးသံုးခတ္အလယ္ကႏွင္းတစ္ပြင့္
download

(၁၂) ရင္ကိုစုိက္ေသာစူး
download

(၁၃) ၾကင္နာခြင့္ယုယခြင့္ျမတ္ႏိုးခြင့္
download

(၁၄) မညာတတ္ခဲ့တာအမွန္ပါ
download

(၁၅) တတ္တခိုးက်ခဲ့ရတဲ့မ်က္ရည္
download

(၁၆) သစ္တစ္ပင္၏ရာဇ၀င္
download

(၁၇) လွ်ဳိ.၀ွက္ျခင္း၏ေနာက္ကြယ္မွာ
download

(၁၈) ဆိုးႏဲြ.ခြင့္
download

(၁၉) သူသာလွ်င္
download

(၂၀) ရွတတ
download

(၂၁) ေမာင့္ကို
download

(၂၂) ေလွကေလးရဲ.ပဲ့ကိုင္ရွင္
download

(၂၃) ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက
download

(၂၄) သဲႏုငယ္
download

(၂၅)တိမ္တိုက္ပမာ
download

(၂၆) ၿငိဳးသူ.ရင္မွာ
download

(၂၇) ရင္ခြင္ဦး
download

(၂၈) ေမာင့္ရင္ထဲကႏွင္းပန္းခိုင္
download

(၂၉)ယုယတြယ္တာခ်င္လို႔ပါ
download

(၃၀)ထက္ျမက္ခ်ဳိ
download

(၃၁)ႏွလံုးသားကိုပိုင္စိုးသူ
download

(၃၂)သိမ္ေမြ.နူးညံ့နက္နဲေသာ
download

(၃၃)မျပာမွီကဝါ
download

(၃၄)အသည္းကိုအေလ်ာ္ေပးမယ္
download

(၃၅)အတၱအက္ေၾကာင္းတစ္ေနရာ
download

(၃၆)ျငိဳးသူရင္မွာ
download

(၃၈)ပါးပါးေလးေလးနဲ႔ဆတ္ဆတ္ေလး
download

(၃၉)"မင္း"လက္ထဲကေရေလး"ငါ"
download

(၄၀)မိုးနဲ႔အတူ
download

(၄၁)ပိုင္ဆိုင္တာအားလံုး ပံုေပးပါရေစ
download

(၄၂)ညီမေလး
download

(၄၃)ရင္ႏွင့္ရင္း၍
download

(၄၄)အသည္းကိုခ်မ္းသာေပးပါ
download

(၄၅)သူခ်န္ထားခဲ့တဲ့ေနရာေလးမွာ
download